تمام مشکل ما، مشکل فرهنگی است

علیرضا چیت سازیان

باسمه تعالی

روز دوشنبه پای صحبت های سراسر نشاط آقای ملائی نشسته بودیم. از کارهایش می گفت. اینکه چطور تلاش کرده تا با کاربردی کردن آنچه ما در درسهای فناوری اطلاعات می خوانیم، مشکلی اساسی در اقتصاد کشور، یعنی قاچاق کالا را حل کند. و همینطور از پیمانهای دوجانبه پولی می گفت. موضوعی که ماه هاست برایش تلاش می کند و ان شاء الله نزدیک به توفیق است.

جالبترین نکته ای که از صحبتهایشان برداشت کردم، این بود که عمده تلاش ایشان در عملیاتی کردن پیمانهای دوجانبه پولی، یک تلاش کاملا فرهنگی بود. تلاش برای اینکه ذهنیت افکار عمومی و برخی مسوولین را در مورد مفروضه هایی که اقتصاد بر آن سوار شده است، تغییر دهد.  تلاش برای اینکه آنچه به عنوان یک ضروری در عرصه تبادلات اقتصاد شناخته می شود -یعنی دلار، در دنیا در حال فروپاشی است و این ذهنیات ماست که به آن اعتبار می بخشد. تلاش برای اینکه اثبات کنند کشورهایی مانند چین یا ترکیه که در قالب نظم موجود جهانی کشورهایی پذیرفته شده بوده و با مشکلاتی مانند تحریم مواجه نیستند، سعی می کنند جور دیگری فکر کنند و دم لای تله نظم ها و نهادهای اقتصاد به اصطلاح جهانی نمی دهند. تلاش ایشان گفتن این حرف بود که ذهنیات ماست که نظم اقتصادی موجود را تایید و بازتولید می کند، چون احساس می کنیم تنها مسیر ماندن مسیری است که برایمان تعریف کرده اند و اسمش را گذاشته اند economics.

حال اگر می خواهیم اقتصادی مقاوم داشته باشیم و به راحتی با ما بازی نشود، گام اصلی فرو ریختن اصالت و واقعی بودن چیزهایی است که کتب به اصطلاح علمی انها را برای ذهن ما علمی تعریف نموده اند. گام اول پیشرفت، عجین شدن با این باور است که جهان را میتوان جور دیگری به جز نظریات علمی نیز تبیین و توصیف کرد. راه دیگری منتظر من و توست