متفقین یا متحدین؟!
حسن وکیل زاده
بسم الله الرحمن الرحیم
جنگ جهانی دوم، دومین جنگ فراگیر است که از سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد و اوت ۱۹۴۵ پایان یافت.
این جنگ علاوه بر اروپا، در بخش‌های گسترده‌ای از قاره آسیا و آفریقا تأثیرات مخرب عمده‌ای برجای گذاشت و کشورهای اسلامی، از جمله ایران را درگیر خود کرد.
علل اصلی جنگ جهانی دوم عبارت بود از اشتباهات عهدنامه ورسای (7 مه 1919) که ظاهراً به جنگ جهانی اول پایان داد، همچنین پیامدهای بحران اقتصادی سال 1929 و از همه مهم‌تر رقابت سیاسی فاشیسم و دموکراسی‌های غربی و مارکسیسم. عامل اخیر چنان مؤثر بود که نبرد میان کشورهای درگیر، به شکل بی‌سابقه‌ای، عموم مردم را به قلمرو جنگ کشاند، به طوری که در پایان جنگ تعداد کشته‌شدگان نظامی و غیرنظامی تقریباً با هم برابری می‌کرد.
این جنگ، که بین دو بلوک متحدین و متفقین درگرفت، به لحاظ گستردگی جغرافیایی و قدرت تخریب منابع انسانی و طبیعی، بی‌همتا بوده است.
جزو متفقین بودن یا متحدین بودن مهم نیست مهم این است که بر سر چیزی متفق یا متحد می شویم. جبهه متحد اصولگرایان، جبهه پایداری، جبهه رهروان ولایت، جبهه اصولگرایان اصلاح طلب و... سلایقی هستند محترم، اما وقتی همه سلایق حول یک آرمان عهد می بندند و می ایستند، باید مجتهدین هم هرچند فتوا یا نقد دارند، باید همه به حکم ولی که جمع بندی آرای همه سلایق جامعه هست وفادار باشند تا به جامعه ایمانی ضربه وارد نشود.
این سخن حاج آقای پناهیان برای همه ما در هر درجه ای که باشیم
و معتقد به هر مسلک و مرامی که باشیم، تکان دهنده است:
برای امتحان نهایی عدم خودخواهی نفس، خدا فیلتری به نام «ولایت» قرار داده است.
کسی که بخواهد مستقیم از خدا دستور بگیرد، نه از ولی خدا، متکبر است.
ولایت نقطه نهایی پاک شدن انسان است. ولایت همان چیزی است که ابلیس نتوانست بپذیرد و بعد از 6000 سال معلوم شد دروغ می گفته است و هنوز انانیت دارد.
«اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا»
